Biorąc za podstawę art. 1 i art. 7 ustawy z dnia 23 maja 1991 r. o rozwiązywaniu sporów zbiorowych żądamy:
- podwyższenia wynagrodzenia podstawowego każdemu pracownikowi o kwotę 1566,00 zł brutto/miesiąc począwszy od stycznia 2023 r.
- wypłatę dla każdego pracownika dodatkowego świadczenia pieniężnego w wysokości 1500,00 zł brutto, wypłaconego w trzech ratach po 500,00 zł brutto na Święta Wielkanocne, Dzień Energetyka, Święta Bożego Narodzenia.
- wypłatę dla każdego pracownika dodatkowego świadczenia pieniężnego w wysokości 5 000,00 zł brutto wypłaconego do końca czerwca 2023 r.
W przypadku nieuwzględnienia ww. żądań w terminie 3 dni od daty otrzymania niniejszego pisma, żądania niniejsze należy potraktować, jako wszczynające spór zbiorowy, co zobowiązywać będzie Pracodawcę
do niezwłocznego podjęcia rokowań w celu jego rozwiązania oraz wywiązania się z obowiązków informacyjnych PIP, zgodnie z procedurą określoną przepisami ustawy o rozwiązywaniu sporów zbiorowych.
Jednocześnie uprzedzamy, że w razie nieuwzględnienia wysuniętych żądań zostanie ogłoszony strajk, który zostanie przeprowadzony w terminie uwzględniającym dyspozycje art. 7 ust. 2 ustawy o rozwiązywaniu sporów zbiorowych.
Uzasadnienie
Pracodawca jest stroną Porozumienia zbiorowego zawartego w dniu 18 września 2017 r., które
w art. 13, przewiduje zapewnienie pracownikom corocznego wzrostu wynagrodzenia. Zgodnie z treścią ww. przepisu porozumienie płacowe na dany rok powinno zostać zawarte do 31 października roku poprzedzającego.
W okresie sierpień – grudzień 2022 r. strony Porozumienia 18/9/2017 odbyło się 9 spotkań negocjacyjnych, które nie doprowadziły do zawarcia porozumienia.
W toku negocjacji płacowych strona związkowa konsekwentnie prezentowała stanowisko odwołując się do zapisów porozumienia posporowego, czyli w oparciu o wskaźnik inflacji oraz oczekiwań załogi.
Z przeprowadzanych konsultacji społecznych wynika jednoznacznie, iż pracownicy, z uwagi na wzrastające koszty utrzymania, domagają się odczuwalnego przyrostu stałych składników wynagrodzenia. W tym kontekście strona związkowa zaproponowała zapewnienie na 2023 r. wzrostu wynagrodzenia podstawowego o wskaźnik inflacji przyjęty na dzień podpisania porozumienia.
Strona związkowa wielokrotnie podkreślała, iż rozumiejąc sytuację ekonomiczną oczekuje wyłącznie wyrównania strat poniesionych przez pracowników w związku z inflacją. Jak w roku poprzednim, przypomniano stronie pracodawcy, że wzrost wynagrodzenia nie polega na przyznawaniu pracownikom tzw. benefitów, które stały się standardem w wielu organizacjach. Tym samym nie powinny stanowić one istoty porozumienia płacowego zawieranego na dany rok w trybie art. 13 Porozumienia 18/09/2017, które ma na celu zapewnienie wzrostu płac. Wbrew powyższemu, strona pracodawców podtrzymywała w korespondencji ze stroną związkową (pismo Zarządu ENERGA S.A. z dnia 10 listopada 2022 r.), że w ramach ww. negocjacji płacowych uwzględnione zostaną ewentualne nagrody jednorazowe wypłacane pracownikom. Jednakże,
w przedstawionym projekcie porozumienia płacowego, świadczenia takie nie zostały przez stronę pracodawców uwzględnione. Strona związkowa stoi zatem na stanowisku, że skoro strona pracodawców, brała pod uwagę możliwość wypłacenia świadczeń dodatkowych, powoływała się na wypłacone w bieżącym roku jednorazowe świadczenie, a także biorąc pod uwagę niespotykaną dotychczas inflację – żądanie w tym zakresie jest całkowicie uzasadnione.
Nie ulega jednakże wątpliwości, że przede wszystkim wynagrodzenie jest głównym czynnikiem decydującym o wyborze miejsca pracy oraz pozwala na utrzymanie stanu zatrudnienia wykwalifikowanej kadry, jako elementu kluczowego dla dalszego wykonywania zadań w sektorze energetyki. Niespotykany, od ponad dwudziestu lat poziom inflacji, wzrastające wymagania kompetencyjne, wysoki poziom odpowiedzialności
i dyspozycyjności pracowników, a także ich lojalność uzasadniają zapewnienie godziwego poziomu wzrostu wynagrodzeń. W toku negocjacji, strony prowadziły rozmowy odnośnie definicji wynagrodzenia podstawowego, będącego elementem porozumienia płacowego. Strona związkowa stała i nadal stoi
na stanowisku, że w skład wynagrodzenia podstawowego nie wchodzi 8,5% premia roczna tzw. „13”, wypłacana w spółkach Grupy Energa, zatem w skład wynagrodzenia podstawowego powinny wchodzić: wynagrodzenie zasadnicze, premie lub nagrody miesięczne, kwartalne albo roczne (mające charakter roszczeniowy lub wypłacane w sposób stały, poza premią roczną tzw. „13”), dodatek lub jakiekolwiek inne dodatkowe świadczenie za pracę przyznawane za staż pracy (stażowe), dodatek lub jakiekolwiek inne dodatkowe świadczenie za pełnienie funkcji.
Przedstawione żądania sporowe nie są niemożliwe do spełnienia, biorąc pod uwagę sytuację finansową Grupy Energa oraz Grupy Orlen za III kwartały 2022 r.
W toku negocjacji dotyczących wzrostu płac na 2023 r. strona Pracodawców nie wyszła naprzeciw oczekiwaniom pracowników, konsekwentnie i stanowczo przeciwstawiając propozycji związków zawodowych swoją koncepcję. Organizacje Związkowe, w trakcie ponad 4 miesięcy negocjacji, opierały swoje oczekiwania
o comiesięczny wskaźnik inflacji ogłaszany przez Prezesa GUS, który na dzień 30 listopada br. wynosił 17,4% oraz średnie wynagrodzenie w Grupie.
Wobec ostatecznego, jak zaznaczyła strona Pracodawców, stanowiska – wyrażonego w dniu
8 grudnia 2022r., dalsze negocjacje w trybie Porozumienia 18/09/2017 stały się niemożliwe, a złożenie żądań sporowych jest uzasadnione.
